4. YAŞGÜNÜMÜZ...
Zaman gercekten inanılmaz hızla geçiyor. Daha dün gibi gözümün önünde Lara'mın doğduğu an. Hele de hemşire bebeğimi giydirmeye odaya götürürken bana uzatıp öpmemi istedi ya o anı hiç unutamıyorum. Dudaklarım onun yumuşacık yanaklarına ilk kez o an değmişti. İnanılmazdı.
İşte o muhteşem günden beri tam 4 sene geçti. 9 Temmuz 2008 sabahı tam doğuma girdiğim saatte uyandım. saat 6:15 idi. Saate bakınca çok şaşırdım. Sonra döndüm yanımda yatan o dünya tatlısı minik şirin şeye baktım. Doğduğu gün ki surat ifadesi, dudak şekli hala aynıydı. Kızım büyüyor ama o şirin bebeksi suratı hiç değişmiyor.:)
O gün için tüm planlar hazırdı, sabah işe gittim, işlerimi saat 16 da çıkacak şekilde ayarladım. Pasta siparişimizi 1 gece önceden halletmiştim zaten. Bu sene bir ilki yaşayacaktı çünkü sorun çıkmasını istemiyordum. İlk kez anaokulumuzda kutlama yapacaktık. Lara da günlerdir söyleyip duruyordu zaten. Saat 16:10 gibi büyük bir telaş ve panik içinde işten çıktım. Babamız da pastamızı ve pillerini şarj edemediği fotoğraf makinasını alıp okula doğru yürürken tam sokağın köşesinde karşılaştık. Pilleri şarj edemediğini duyunca benim bütün cinler tepeme geldi tabii. Neyse birkaç pil alıp hemen okula gittik. Çocuklar salonda minik masalarınının etrafına toplanmışlar bizi bekliyorlardı. Yüzleri boyanmış pek bi şeker olmuştu hepsi. Masanın en başında da doğum günü çoçuğu Lara'm....
Öğretmenimiz hemen pastayı hazırlayıp masaya getirdi. Lara'm mumları üfledi, pasta dağıtımı yapıldı. Ammmmaaa yemeden önce duayı Lara'm yaptı. Öyle şekerdi ki anlatamam. Sonra pastalar, kurabiyeler yendi, meyve suları içildi veeee hediye faslına geldi sıra. Bütün çocuklar sırayla minik minik hediyeler verdiler Lara'ya. Sonra Lara'yı ortaya alıp dans ettirdiler. Sonra biraz çizgi film ve boyama yaptılar.
Günün heyecanındanmıdır nedir bilinmez saat 18'de Lara eve gidelim uykum geldi demeye başladı. Bizde doğruca eve gittik. Evde bütün hediyeleri yere dizip inceledi oynadı, kitapları boyadı, okudu...
Gerçekten çok güzel bir doğumgünü geçirdik yani.
NİCE YILLARA BEBEĞİM...
Zaman gercekten inanılmaz hızla geçiyor. Daha dün gibi gözümün önünde Lara'mın doğduğu an. Hele de hemşire bebeğimi giydirmeye odaya götürürken bana uzatıp öpmemi istedi ya o anı hiç unutamıyorum. Dudaklarım onun yumuşacık yanaklarına ilk kez o an değmişti. İnanılmazdı.
İşte o muhteşem günden beri tam 4 sene geçti. 9 Temmuz 2008 sabahı tam doğuma girdiğim saatte uyandım. saat 6:15 idi. Saate bakınca çok şaşırdım. Sonra döndüm yanımda yatan o dünya tatlısı minik şirin şeye baktım. Doğduğu gün ki surat ifadesi, dudak şekli hala aynıydı. Kızım büyüyor ama o şirin bebeksi suratı hiç değişmiyor.:)
O gün için tüm planlar hazırdı, sabah işe gittim, işlerimi saat 16 da çıkacak şekilde ayarladım. Pasta siparişimizi 1 gece önceden halletmiştim zaten. Bu sene bir ilki yaşayacaktı çünkü sorun çıkmasını istemiyordum. İlk kez anaokulumuzda kutlama yapacaktık. Lara da günlerdir söyleyip duruyordu zaten. Saat 16:10 gibi büyük bir telaş ve panik içinde işten çıktım. Babamız da pastamızı ve pillerini şarj edemediği fotoğraf makinasını alıp okula doğru yürürken tam sokağın köşesinde karşılaştık. Pilleri şarj edemediğini duyunca benim bütün cinler tepeme geldi tabii. Neyse birkaç pil alıp hemen okula gittik. Çocuklar salonda minik masalarınının etrafına toplanmışlar bizi bekliyorlardı. Yüzleri boyanmış pek bi şeker olmuştu hepsi. Masanın en başında da doğum günü çoçuğu Lara'm....
Öğretmenimiz hemen pastayı hazırlayıp masaya getirdi. Lara'm mumları üfledi, pasta dağıtımı yapıldı. Ammmmaaa yemeden önce duayı Lara'm yaptı. Öyle şekerdi ki anlatamam. Sonra pastalar, kurabiyeler yendi, meyve suları içildi veeee hediye faslına geldi sıra. Bütün çocuklar sırayla minik minik hediyeler verdiler Lara'ya. Sonra Lara'yı ortaya alıp dans ettirdiler. Sonra biraz çizgi film ve boyama yaptılar.
Günün heyecanındanmıdır nedir bilinmez saat 18'de Lara eve gidelim uykum geldi demeye başladı. Bizde doğruca eve gittik. Evde bütün hediyeleri yere dizip inceledi oynadı, kitapları boyadı, okudu...
Gerçekten çok güzel bir doğumgünü geçirdik yani.
NİCE YILLARA BEBEĞİM...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder